Bazen "Anlıyorum" ya da "Biliyorum, zor bir durum" demek bile yeterince yardım olabiliyor.
Sevgilinden ayrıldın diyelim. O ayrılık acısını bir anda geçiremez arkadaşın. Hatta "Başkasını bulursun" demek, "Hadi kalk, Rus'a gdyoruz" ya da "Haydi, giyin süslen, bara gidip salınacağız" demekten daha iyi bir yardım bence. En azından sorunun üstünü örtmeye çalışmıyor ve geleceğe dair bir umut ışığı olduğunu belirtiyor. Her şeye çözğm bulunamaz, bazı şeyleri akışına bırakınca düzelir. Bu durumlar da böyle durumlar. Problemini çözmese bile, o zamanı daha kolaylaştıracak ve sana güç verecek şeyler çözümden sayılır. Hiç değilse, sana yalnız olmadığını, bu durumu yaşayan ilk kişi olmadığını, zamanla geçeceğinni hatırlatıyor.
Örneğin, öyle durumlarda çözümden öte anlayış ve şefkat istiyorum ben sadece. Zamanla çözülür ya da bir çözüm bulunur ama önemli olan bunları yaşarken yalnız olmamak, anlayabilecek, senin hissettiklerini hissedebilecek, empati yapabilecek biri olması benim için bir çözüm olmasından daha önemli. Bir de herkesin çözümü kendine, hayatımı kendim bildiğim yokdan çizmek ister. Hazır akıl yerine beni zımparalayan tecrübeyi tercih ederim. Amerika'yı ben de keşfetmek isterim. Hazır akıl beni büyütmüyor. Çünkü, bu şekilde yaptığımı iyisiyle veya kötüsüyle sahiplenebilirim. Daha doğrusu, sindiremediğim hazır akıl Elon Musk'ın olsa istemem. Ölüme yaklaşsam günün birinde, Frank Sinatra gibi "I did it my way" demek isterim. Aradığım tek şey ise hissederek söylenmiş "Yanındayım", "Bu da geçecek", "Anlıyorum" bu, ötesi değil. Aynı şekilde, doğrudan çözüm üretemeyeceğim veya çözümü istemeyenler için de şeyler için önerebileceğim de bunlar.
0